Michiels album top 25
MOTÖRHEAD
Discografie
 |
 |
* Lemmy was zeker door z'n whisky-voorraad heen * |
|
* Een behoorlijk album met pakkende songs * |
|
|
* Een echte Motör-klassieker * |
studio-albums
Motörhead
1977
De debuutplaat met de bezetting Lemmy Kilmister, Eddie Clarke en Philthy Taylor. Het is toch een wat ander soort Motörhead dan we nu kennen, het is allemaal wat rustiger en doet soms wat hippie-achtig aan - niet zo gek natuurlijk want Lemmy speelde de jaren ervoor in spaceband Hawkwind. Toch zijn het leuke, stevige, op bluesrock gebasseerde nummers.
Beste songs: Motörhead, Iron Horse/Born To Lose, On Parole, Lost Johhny.
De debuutplaat met de bezetting Lemmy Kilmister, Eddie Clarke en Philthy Taylor. Het is toch een wat ander soort Motörhead dan we nu kennen, het is allemaal wat rustiger en doet soms wat hippie-achtig aan - niet zo gek natuurlijk want Lemmy speelde de jaren ervoor in spaceband Hawkwind. Toch zijn het leuke, stevige, op bluesrock gebasseerde nummers.
Beste songs: Motörhead, Iron Horse/Born To Lose, On Parole, Lost Johhny.
Wat opmerkelijk is aan dit album is dat het ook al eerder in 1976 was opgenomen, met gitarist Larry Wallis en op een enkel nummer Lucas Fox als drummer (i.p.v. Philthy). De platenmaatschappij weigerde deze plaat, genaamd On Parole, uit te brengen en pas toen Motörhead steeds succesvoller werd, bracht men deze alsnog in 1979 uit. Dit is een van de vele keren dat een oude platenmaatschappij misbruikt maakt van Motörhead en een oude, vaak dubieuze release op de markt brengt.
Op On Parole staan wat minder nummers op en het gitaargeluid is wat tammer. Gitarist Larry zingt op dit album op 3 nummers.
Overkill
1979
De opvolger Overkill is een zeer goede en ruigere plaat geworden. De productie is heel helder en qua stijl kan Motörhead nu ook als "metal" omschreven worden. Het openende titelnummer laat een snelle Philthy "Animal" Taylor op dubbele basdrum horen, iets wat in eind jaren '70 niet nieuw was maar wel nog weinig werd toegepast. Het album bevat een hele serie zeer stevige, goed gecomponeerde songs waar bij je toch de bluesrock in kunt horen. Bijzonderheden aan dit album zijn de bassolo in Stay Clean, het wat spacy nummer Capricorn (met ander soort drumbeat) en de vele smeuige solo's van "Fast" Eddie Clarke. De lekkere riff van No Class is volgens de band zelf gejat van Tush van ZZ Top. De 2e gitaarsolo in Limb From Limb wordt door Lemmy gespeeld!
Beste songs: Overkill, Damage Case, No Class, Stay Clean, Metropolis
De opvolger Overkill is een zeer goede en ruigere plaat geworden. De productie is heel helder en qua stijl kan Motörhead nu ook als "metal" omschreven worden. Het openende titelnummer laat een snelle Philthy "Animal" Taylor op dubbele basdrum horen, iets wat in eind jaren '70 niet nieuw was maar wel nog weinig werd toegepast. Het album bevat een hele serie zeer stevige, goed gecomponeerde songs waar bij je toch de bluesrock in kunt horen. Bijzonderheden aan dit album zijn de bassolo in Stay Clean, het wat spacy nummer Capricorn (met ander soort drumbeat) en de vele smeuige solo's van "Fast" Eddie Clarke. De lekkere riff van No Class is volgens de band zelf gejat van Tush van ZZ Top. De 2e gitaarsolo in Limb From Limb wordt door Lemmy gespeeld!
Beste songs: Overkill, Damage Case, No Class, Stay Clean, Metropolis
Bomber 1979
Aan het einde van het jaar waarin Overkill verscheen, kwam er al weer een nieuw album uit. Bomber is een wat minder heftig album dat soms qua sfeer wat droevig aan doet. De productie is wat dof maar het songmateriaal is goed. Er staan absoluut enkele Motör-klassiekers op. Bijzonder is dat Eddie de zang verzorgt op Step Down.
Beste songs: Dead Men Tell No Tales, All The Aces, Bomber, Stone Dead Forever, Talking Head
Aan het einde van het jaar waarin Overkill verscheen, kwam er al weer een nieuw album uit. Bomber is een wat minder heftig album dat soms qua sfeer wat droevig aan doet. De productie is wat dof maar het songmateriaal is goed. Er staan absoluut enkele Motör-klassiekers op. Bijzonder is dat Eddie de zang verzorgt op Step Down.
Beste songs: Dead Men Tell No Tales, All The Aces, Bomber, Stone Dead Forever, Talking Head
Ace Of Spades 1980
Waarschijnlijk het beste album van Motörhead. In England schoot dit album hoog de album-charts in. Ace Of Spades staat bol van de pakkende songs met aansprekende teksten. De meeste songs zijn flink op tempo maar er staan ook wat mid-tempo stukken op. Philthy Taylor drumt naast stevig ook creatief en de gitaarsolo's hebben weer een hoog scheur-gehalte.
Beste songs: Ace Of Spades, Jailbait, Dance, (We Are) The Road Crew, Shoot You In The Back
Waarschijnlijk het beste album van Motörhead. In England schoot dit album hoog de album-charts in. Ace Of Spades staat bol van de pakkende songs met aansprekende teksten. De meeste songs zijn flink op tempo maar er staan ook wat mid-tempo stukken op. Philthy Taylor drumt naast stevig ook creatief en de gitaarsolo's hebben weer een hoog scheur-gehalte.
Beste songs: Ace Of Spades, Jailbait, Dance, (We Are) The Road Crew, Shoot You In The Back
Iron Fist 1982
Na zo'n klassieker als Ace Of Spades kan het alleen maar tegenvallen. Volgens Lemmy zelf is dit een van hun minste albums en stelde Eddie Clarke verantwoordelijk. Want doordat Eddie zelf het album produceerde kon hij niet genoeg afstand nemen van de songs om deze eens goed te beoordelen. Qua songmateriaal wordt het hier en daar wat routine en wat vlak, maar tergelijkertijd staan er ook enkele knallende klassiekers op, zoals het snelle Heart Of Stone dat helaas nooit meer live wordt gespeeld.
Beste songs: Iron Fist, America, Heart Of Stone, Sex & Outrage
Na zo'n klassieker als Ace Of Spades kan het alleen maar tegenvallen. Volgens Lemmy zelf is dit een van hun minste albums en stelde Eddie Clarke verantwoordelijk. Want doordat Eddie zelf het album produceerde kon hij niet genoeg afstand nemen van de songs om deze eens goed te beoordelen. Qua songmateriaal wordt het hier en daar wat routine en wat vlak, maar tergelijkertijd staan er ook enkele knallende klassiekers op, zoals het snelle Heart Of Stone dat helaas nooit meer live wordt gespeeld.
Beste songs: Iron Fist, America, Heart Of Stone, Sex & Outrage
Another Perfect Day 1983
Na ruzie over het feit dat Lemmy de song Stand By Your Man samen met Wendy O'Williams opneemt, stapt Eddie Clarke voor de zoveelste keer op, maar deze keer wil de band hem niet meer terug. Ex-Thin Lizzy gitarist Brian Robertson wordt zijn vervanger. Aan het bekende Motör-gebeuk wordt melodie toegevoegd, en dat is wat Brian mee neemt van Thin Lizzy. Sommige songs bevatten bijvoorbeeld harmonieuze dubbele gitaarmelodiën. Destijds was dit album voor vele fans een zware domper, tegenwoordig wordt dit album herondekt als zijnde toch wel bijzonder. Na dit album wordt Brian eruit gegooid omdat hij op het podium weigert bepaalde klassieke Motörhead nummers te spelen.
Beste songs: I Got Mine, Back At The Funny Farm, Tales Of Glory, Dancing On Your Grave
Na ruzie over het feit dat Lemmy de song Stand By Your Man samen met Wendy O'Williams opneemt, stapt Eddie Clarke voor de zoveelste keer op, maar deze keer wil de band hem niet meer terug. Ex-Thin Lizzy gitarist Brian Robertson wordt zijn vervanger. Aan het bekende Motör-gebeuk wordt melodie toegevoegd, en dat is wat Brian mee neemt van Thin Lizzy. Sommige songs bevatten bijvoorbeeld harmonieuze dubbele gitaarmelodiën. Destijds was dit album voor vele fans een zware domper, tegenwoordig wordt dit album herondekt als zijnde toch wel bijzonder. Na dit album wordt Brian eruit gegooid omdat hij op het podium weigert bepaalde klassieke Motörhead nummers te spelen.
Beste songs: I Got Mine, Back At The Funny Farm, Tales Of Glory, Dancing On Your Grave
No Remorse 1984
Behalve Brian Robertson zit ook Philthy Taylor niet meer in de band (zelf opgestapt). Als vervanger wordt Pete Gill als drummer gevonden. Omdat Lemmy geen keus kan maken tussen auditerende gitaristen Phil Campbell en Wurzel Burston neemt hij ze allebei aan. No Remorse is een verzamelaar met werk van de afgelopen jaren (van albums en van obscure singles en EP's), maar bevat ook vier nieuwe songs zoals het uitstekende Steal Your Face, welke zijn ingespeeld door de nieuwe line-up. Verder staan er nog bestaande songs op in alternatieve versies en staat Stand By Your Man met Wendy O'Williams erop.
Behalve Brian Robertson zit ook Philthy Taylor niet meer in de band (zelf opgestapt). Als vervanger wordt Pete Gill als drummer gevonden. Omdat Lemmy geen keus kan maken tussen auditerende gitaristen Phil Campbell en Wurzel Burston neemt hij ze allebei aan. No Remorse is een verzamelaar met werk van de afgelopen jaren (van albums en van obscure singles en EP's), maar bevat ook vier nieuwe songs zoals het uitstekende Steal Your Face, welke zijn ingespeeld door de nieuwe line-up. Verder staan er nog bestaande songs op in alternatieve versies en staat Stand By Your Man met Wendy O'Williams erop.
Orgasmatron 1986
De eerste volwaardige plaat met de nieuwe line-up. Orgasmatron is na Overkill en Ace Of Spades weer een echte klassieker. Het album staat vol met pakkende, veel snelle songs waar het enthousiasme van afspringt. De zang van Lemmy heeft wat meer melodie dan gebruikelijk, zoals in Riding With The Driver. Voor velen is het titelnummer het hoogtepunt van het album maar persoonlijk spreekt het me niet zo aan. Liever luister ik naar het lompe Mean Machine, of het statige Built For Speed.
Beste songs: Mean Machine, Riding With The Driver, Built For Speed, Claw, Nothing Up My Sleeve
De eerste volwaardige plaat met de nieuwe line-up. Orgasmatron is na Overkill en Ace Of Spades weer een echte klassieker. Het album staat vol met pakkende, veel snelle songs waar het enthousiasme van afspringt. De zang van Lemmy heeft wat meer melodie dan gebruikelijk, zoals in Riding With The Driver. Voor velen is het titelnummer het hoogtepunt van het album maar persoonlijk spreekt het me niet zo aan. Liever luister ik naar het lompe Mean Machine, of het statige Built For Speed.
Beste songs: Mean Machine, Riding With The Driver, Built For Speed, Claw, Nothing Up My Sleeve
Rock'n Roll 1987
Philthy Taylor is weer teruggekeerd achter de drumkit. Het lekkere, maar wat ondergewaardeerde, Rock'n Roll is het resultaat. Het album doet zijn naam eer aan door te openen met het swingende titelnummer. Wat opvalt is dat Lemmy op dit album nog heser klinkt dan anders. Hij had destijds tijdens de opnames problemen met zijn stem, maar tergelijkertijd heeft het wel wat om hem zo hees te horen zingen. Micheal Palin van Monthy Python verzorgt nog vooraf aan een van de nummers een speech en dat is ook grappig.
Beste songs: Rock'n Roll, Eat The Rich, Blackheart, Stone Deaf In The USA, Traitor
Philthy Taylor is weer teruggekeerd achter de drumkit. Het lekkere, maar wat ondergewaardeerde, Rock'n Roll is het resultaat. Het album doet zijn naam eer aan door te openen met het swingende titelnummer. Wat opvalt is dat Lemmy op dit album nog heser klinkt dan anders. Hij had destijds tijdens de opnames problemen met zijn stem, maar tergelijkertijd heeft het wel wat om hem zo hees te horen zingen. Micheal Palin van Monthy Python verzorgt nog vooraf aan een van de nummers een speech en dat is ook grappig.
Beste songs: Rock'n Roll, Eat The Rich, Blackheart, Stone Deaf In The USA, Traitor
1916 1991
Wisselvallig album met enkele sterke songs (I'm So Bad) maar ook een zeikerige ballad en een soort van voorslepend "leger-nummer". Pluspunt is de afwisseling op dit album (o.a. blues/rock'n roll song Going To Brazil), minpunt zijn de zwakke nummers. Wel weer positief is het eerbetoon aan punklegende Ramones, R.A.M.O.N.E.S., wat dus geen cover is.
Beste songs: I'm So Bad (Baby I Don't Care), The One To Sing The Blues, Going To Brazil
Wisselvallig album met enkele sterke songs (I'm So Bad) maar ook een zeikerige ballad en een soort van voorslepend "leger-nummer". Pluspunt is de afwisseling op dit album (o.a. blues/rock'n roll song Going To Brazil), minpunt zijn de zwakke nummers. Wel weer positief is het eerbetoon aan punklegende Ramones, R.A.M.O.N.E.S., wat dus geen cover is.
Beste songs: I'm So Bad (Baby I Don't Care), The One To Sing The Blues, Going To Brazil
March Or Die 1992
Philthy Taylor heeft de band voor de 2e keer verlaten (maar niet vrijwillig) en wordt vervangen door de technisch meer begaafde ex-King Diamond drummer Mickey Dee. Op March Or Die is hij echter maar op één nummer te horen, en worden de overige drumpartijen tijdelijk ingespeeld door Tommy Aldridge. Ondanks deze nieuwe injectie is March Or Die het zwakste album van Motörhead. Veel zwakke, wat zeurende songs zoals op 1916 ook al te horen was. Bijzonderheden zijn een Ted Nugent en een Ozzy Osbourne cover, waarbij bij die laatste Ozzy zelf ook meezingt. Een accoustisch stuk of een ballade begint begin jaren '90 bij Motörhead vaste prik te worden en dat is op dit album het redelijke Ain't No Nice Guy.
Beste songs: Stand, Asylum Choir, Name In Vain
Philthy Taylor heeft de band voor de 2e keer verlaten (maar niet vrijwillig) en wordt vervangen door de technisch meer begaafde ex-King Diamond drummer Mickey Dee. Op March Or Die is hij echter maar op één nummer te horen, en worden de overige drumpartijen tijdelijk ingespeeld door Tommy Aldridge. Ondanks deze nieuwe injectie is March Or Die het zwakste album van Motörhead. Veel zwakke, wat zeurende songs zoals op 1916 ook al te horen was. Bijzonderheden zijn een Ted Nugent en een Ozzy Osbourne cover, waarbij bij die laatste Ozzy zelf ook meezingt. Een accoustisch stuk of een ballade begint begin jaren '90 bij Motörhead vaste prik te worden en dat is op dit album het redelijke Ain't No Nice Guy.
Beste songs: Stand, Asylum Choir, Name In Vain
Bastards 1993
Motörhead laat op dit album weer hun metal kant horen. Dit goed geproduceerde album laat een modernere stijl horen met afwisselend snelle metal-nummers als meer melodieuze songs. Enkele songs bevatten voor Motörhead begrippen ingenieuze riffs en het album heeft enkele verrassende en tegendraadse wendingen.
Beste songs: On Your Feet Or On Your Knees, Burner, Lost In The Ozone, We Bring The Shake, Born To Raise Hell
Motörhead laat op dit album weer hun metal kant horen. Dit goed geproduceerde album laat een modernere stijl horen met afwisselend snelle metal-nummers als meer melodieuze songs. Enkele songs bevatten voor Motörhead begrippen ingenieuze riffs en het album heeft enkele verrassende en tegendraadse wendingen.
Beste songs: On Your Feet Or On Your Knees, Burner, Lost In The Ozone, We Bring The Shake, Born To Raise Hell
Sacrifice 1995
Na de piek begin jaren '80 en de opvolgende mindere jaren begint de populariteit van Motörhead weer te stijgen. Sacrifice klint qua geluid niet zo goed als voorganger Bastards en de songs zijn ook niet zo goed. Het is wel een gevarieerd album. Mickey Dee laat zich van zijn beste kant horen met het spectaculaire drumwerk in het titelnummer. Wat verder opvalt is dat de gitaar op enkele songs omlaag is gestemd.
Beste songs: Sacrifice, Over Your Shoulder, Dog Face Boy
Na de piek begin jaren '80 en de opvolgende mindere jaren begint de populariteit van Motörhead weer te stijgen. Sacrifice klint qua geluid niet zo goed als voorganger Bastards en de songs zijn ook niet zo goed. Het is wel een gevarieerd album. Mickey Dee laat zich van zijn beste kant horen met het spectaculaire drumwerk in het titelnummer. Wat verder opvalt is dat de gitaar op enkele songs omlaag is gestemd.
Beste songs: Sacrifice, Over Your Shoulder, Dog Face Boy
Overnight Sensation 1996
Motörhead is sinds 13 jaar weer een trio door het vertrek van Wurzel. Het heeft de band blijkbaar goed gedaan want Overnight Sensation is een knaller. Het album opent lekker met de beuker Civil War. Er staan enkele hele pakkende, swingende songs op zoals Crazy Like A Fox. De bekende Motörhead stijl wordt op dit album ook weer doorgevoerd, toch hoor je hier en daar wat nieuwe elementen in de muziek. Zoals een orgeltje en Lemmy die accoustisch gitaar speelt, en wel op zo'n manier dat het niet slap klinkt.
Beste songs: Civil War, Broken, Crazy Like A Fox, Listen To Your Heart, Overnight Sensation
Motörhead is sinds 13 jaar weer een trio door het vertrek van Wurzel. Het heeft de band blijkbaar goed gedaan want Overnight Sensation is een knaller. Het album opent lekker met de beuker Civil War. Er staan enkele hele pakkende, swingende songs op zoals Crazy Like A Fox. De bekende Motörhead stijl wordt op dit album ook weer doorgevoerd, toch hoor je hier en daar wat nieuwe elementen in de muziek. Zoals een orgeltje en Lemmy die accoustisch gitaar speelt, en wel op zo'n manier dat het niet slap klinkt.
Beste songs: Civil War, Broken, Crazy Like A Fox, Listen To Your Heart, Overnight Sensation
Snake Bite Love 1998
Snake Bite Love ligt in het verlengde van Overnight Sensation. Dat betekent pakkende songs met hier en daar voor Motörhead wat afwijkende dingetjes zoals weer een orgeltje wat ergens smaakvol wordt toegepast. Naast een makkelijk in het gehoor liggende rocksong als Love For Sale staan er ook enkele snelle, metal nummers op zoals Take The Blame in de stijl zoals die op Bastards uit 1993 veel voorkomt. Verder bevat het album ook wat rock'n roll/bluesy werk.
Beste songs: Love For sale, Dogs Of War, Don't Lie To Me, Joy Of Labour, Better Off Dead
Snake Bite Love ligt in het verlengde van Overnight Sensation. Dat betekent pakkende songs met hier en daar voor Motörhead wat afwijkende dingetjes zoals weer een orgeltje wat ergens smaakvol wordt toegepast. Naast een makkelijk in het gehoor liggende rocksong als Love For Sale staan er ook enkele snelle, metal nummers op zoals Take The Blame in de stijl zoals die op Bastards uit 1993 veel voorkomt. Verder bevat het album ook wat rock'n roll/bluesy werk.
Beste songs: Love For sale, Dogs Of War, Don't Lie To Me, Joy Of Labour, Better Off Dead
We Are Motörhead 2000
Dit is een lekker album met weer de bekende Motör-ingrediënten zoals die op de laatse albums voorkomen: mid-tempo, metal, een accoustisch stukje, omlaag gestemde gitaar, pakkende zang. Het album bevat enkele spannende songs zoals Stay Out Of Jail. Afgesloten wordt met de simpele maar lekkere beuker We Are Motörhead.
Beste songs: Out To Lunch, Stay Out Of Jail, See Me Burning, We Are Motörhead
Dit is een lekker album met weer de bekende Motör-ingrediënten zoals die op de laatse albums voorkomen: mid-tempo, metal, een accoustisch stukje, omlaag gestemde gitaar, pakkende zang. Het album bevat enkele spannende songs zoals Stay Out Of Jail. Afgesloten wordt met de simpele maar lekkere beuker We Are Motörhead.
Beste songs: Out To Lunch, Stay Out Of Jail, See Me Burning, We Are Motörhead
Hammered 2002
Tamelijk melodieus album met hier en daar knap opgebouwde nummers. Niet alle songs zijn even snel of ruig, maar het klinkt allemaal groovy en het zit goed in elkaar. Interressant zijn de hier en daar onregelmatige maten. Afgesloten wordt met de spokenword peformance van Lemmy, maar dat heeft niets met muziek te maken.
Beste songs: Brave New World, Walk A Crooked Mile, Red Raw, Down The Line
Tamelijk melodieus album met hier en daar knap opgebouwde nummers. Niet alle songs zijn even snel of ruig, maar het klinkt allemaal groovy en het zit goed in elkaar. Interressant zijn de hier en daar onregelmatige maten. Afgesloten wordt met de spokenword peformance van Lemmy, maar dat heeft niets met muziek te maken.
Beste songs: Brave New World, Walk A Crooked Mile, Red Raw, Down The Line
Inferno 2004
Iedereen was destijds razend enthousiast over dit album omdat het weer een ouderwetse knaller zou zijn. Het is weliswaar een hard en lekker rockend album, maar tergelijkertijd liggen de riffjes nogal voor de hand. Wel apart is de accoustische afsluiter Whorehouse Blues. Conclusie: het relatief originele van de recentere Motörhead albums als Bastards, Snake Bite Love en Hammered is hier wat zoek, maar het een en ander ligt wel lekker in het gehoor.
Beste songs: Killers, Life's A Bitch, Fight
Iedereen was destijds razend enthousiast over dit album omdat het weer een ouderwetse knaller zou zijn. Het is weliswaar een hard en lekker rockend album, maar tergelijkertijd liggen de riffjes nogal voor de hand. Wel apart is de accoustische afsluiter Whorehouse Blues. Conclusie: het relatief originele van de recentere Motörhead albums als Bastards, Snake Bite Love en Hammered is hier wat zoek, maar het een en ander ligt wel lekker in het gehoor.
Beste songs: Killers, Life's A Bitch, Fight
Kiss Of Death 2006
Waar Inferno nog lekker weghapt, daar begint het bij Kiss Of Death toch wel wat te veel in te zakken met tamme dertien-in-het-dozijn rockers. De eerste vijf songs zijn nog best te pruimen, maar daarna zakt het niveau met niemandalletjes als Christine. Het album heeft zo zijn aardige momenten, maar een hoop klinkt redelijk ongeinspireerd en de productie is wat brak - de drums klinken niet echt duidelijk.
Beste songs: Sucker, One Night Stand, Trigger
Waar Inferno nog lekker weghapt, daar begint het bij Kiss Of Death toch wel wat te veel in te zakken met tamme dertien-in-het-dozijn rockers. De eerste vijf songs zijn nog best te pruimen, maar daarna zakt het niveau met niemandalletjes als Christine. Het album heeft zo zijn aardige momenten, maar een hoop klinkt redelijk ongeinspireerd en de productie is wat brak - de drums klinken niet echt duidelijk.
Beste songs: Sucker, One Night Stand, Trigger
Motörizer
2008
Motörhead levert weer een degelijk album af zonder te verrassen. Overwegend mid-tempo en in de stijl van Kiss Of Death, maar toch wel geinspireerder en constanter van kwaliteit.
Beste songs: The Thousand Names Of God, Heroes, Buried Alive, Back On The Chain
Motörhead levert weer een degelijk album af zonder te verrassen. Overwegend mid-tempo en in de stijl van Kiss Of Death, maar toch wel geinspireerder en constanter van kwaliteit.
Beste songs: The Thousand Names Of God, Heroes, Buried Alive, Back On The Chain
The Wörld Is Yours
2010
En weer brengt Motörhead om de 2 jaar een album uit! Want op de valreep van 2010 verschijnt The Wörld Is Yours, daar waar bij vele andere langlopende rockacts de albums met tussenpozen van 4, 5 of meer jaar verschijnen.
Dit album sluit aardig aan op voorganger Motörizer, hoewel het wat minder metal is en er wat meer rock´n roll licks in het gitaarspel zijn verwerkt. Het album is overwegend mid-tempo en Lemmy klinkt nog steeds overtuigend. Verder niks nieuws, maar wel degelijk en lekker in het gehoor. Het drumintro van Get Back In Line lijkt sprekend op dat van See Me Burning (van We Are Motörhead uit 2000), terwijl Brotherhood Of Man doet denken aan Orgasmatron. Brotherhood Of Man is heavier en doomier dan we normaal van Motörhead gewend zijn.
Beste songs: I Know How To Die, Brotherhood Of Man, Waiting For The Snake, Outlaw
En weer brengt Motörhead om de 2 jaar een album uit! Want op de valreep van 2010 verschijnt The Wörld Is Yours, daar waar bij vele andere langlopende rockacts de albums met tussenpozen van 4, 5 of meer jaar verschijnen.
Dit album sluit aardig aan op voorganger Motörizer, hoewel het wat minder metal is en er wat meer rock´n roll licks in het gitaarspel zijn verwerkt. Het album is overwegend mid-tempo en Lemmy klinkt nog steeds overtuigend. Verder niks nieuws, maar wel degelijk en lekker in het gehoor. Het drumintro van Get Back In Line lijkt sprekend op dat van See Me Burning (van We Are Motörhead uit 2000), terwijl Brotherhood Of Man doet denken aan Orgasmatron. Brotherhood Of Man is heavier en doomier dan we normaal van Motörhead gewend zijn.
Beste songs: I Know How To Die, Brotherhood Of Man, Waiting For The Snake, Outlaw
Aftershock
2013
De Motörmachine gaat gewoon weer door. Ondanks Lemmy z'n gezondheidsproblemen komen ze toch weer op de proppen met een redelijk overtuigend album. Het is geenzins ingezakt, er staan aardig wat snelle, energieke songs op zoals End Of Time en Paralyzed. Het bereik loopt daarmee van rockballads (zoals Dust and Glass dat wel wat overeenkomsten heeft met Vandenbergs Burning Heart), via low-, mid- en de genoemde uptempo songs. Qua stijl zijn de blues en de rock 'n roll ook weer aanwezig. Hoewel er hier en daar wat voor Motörhead begrippen nieuwe ideetjes langs komen zoals een aparte riff of een afwijkend intro, zijn sommige songs wel erg inwisselbaar met die van de albums van de voorbije 10-12 jaar. Maar al met al is het toch weer een lekker rockalbum, die een beetje Motörhead-fan blind kan aanschaffen.
Beste songs: Heartbreaker, Death Machine, Dust And Glass, Paralyzed
De Motörmachine gaat gewoon weer door. Ondanks Lemmy z'n gezondheidsproblemen komen ze toch weer op de proppen met een redelijk overtuigend album. Het is geenzins ingezakt, er staan aardig wat snelle, energieke songs op zoals End Of Time en Paralyzed. Het bereik loopt daarmee van rockballads (zoals Dust and Glass dat wel wat overeenkomsten heeft met Vandenbergs Burning Heart), via low-, mid- en de genoemde uptempo songs. Qua stijl zijn de blues en de rock 'n roll ook weer aanwezig. Hoewel er hier en daar wat voor Motörhead begrippen nieuwe ideetjes langs komen zoals een aparte riff of een afwijkend intro, zijn sommige songs wel erg inwisselbaar met die van de albums van de voorbije 10-12 jaar. Maar al met al is het toch weer een lekker rockalbum, die een beetje Motörhead-fan blind kan aanschaffen.
Beste songs: Heartbreaker, Death Machine, Dust And Glass, Paralyzed
Bad Magic
2015
In contrast met de steeds vaker opspelende gezondheidsproblemen van Lemmy, is hier dan toch weer een nieuw album dat allesbehalve ingezakt klinkt. Het grootste gedeelte is wel enorm inwisselbaar met de andere albums van de laatste 10 jaar, maar mede door de vele snelle songs klinkt het allemaal wel energiek. De productie is een beetje vreemd want de drums staan nogal op de achtergrond, maar echt storend is het niet. Lemmy is nog goed bij stem (in de studio tenminste), hoewel hij wel veel stukken op dezelfde manier zingt. Het nummer Choking on Your Screams is de 2015 versie van Orgasmatron en er staat ook nog een aardige Rolling Stones cover op (Sympathy for the Devil).
Beste songs: Thunder & Lightning, Shoot Out All of Your Lights, The Devil, Electricity
In contrast met de steeds vaker opspelende gezondheidsproblemen van Lemmy, is hier dan toch weer een nieuw album dat allesbehalve ingezakt klinkt. Het grootste gedeelte is wel enorm inwisselbaar met de andere albums van de laatste 10 jaar, maar mede door de vele snelle songs klinkt het allemaal wel energiek. De productie is een beetje vreemd want de drums staan nogal op de achtergrond, maar echt storend is het niet. Lemmy is nog goed bij stem (in de studio tenminste), hoewel hij wel veel stukken op dezelfde manier zingt. Het nummer Choking on Your Screams is de 2015 versie van Orgasmatron en er staat ook nog een aardige Rolling Stones cover op (Sympathy for the Devil).
Beste songs: Thunder & Lightning, Shoot Out All of Your Lights, The Devil, Electricity
live-albums
Selectie uit het grote aantal Motörhead live albums:
What's Words Worth? 1978
Dit album is door een oude platenmaatschappij buiten instemming van de band uitgebracht. De geluidskwaliteit is niet al te best. Het songmateriaal is allemaal van de debuutalbum.
Dit album is door een oude platenmaatschappij buiten instemming van de band uitgebracht. De geluidskwaliteit is niet al te best. Het songmateriaal is allemaal van de debuutalbum.
No Sleep 'til Hammersmith 1981
Uitstekende live-registratie die in England op 1 in de album-charts binnen kwam. De nadruk ligt op songs van Ace Of Spades en Overkill.
Uitstekende live-registratie die in England op 1 in de album-charts binnen kwam. De nadruk ligt op songs van Ace Of Spades en Overkill.
No Sleep At All 1988
Logisch vervolg op No Sleep Till Hammersmith waarbij de nadruk ligt op de songs vanaf 1984. Helaas dus geen songs van Iron Fist of Another Perfect Day, maar verder is het een geslaagd live-album. Ook leuk zijn de grappige aankondigingen.
Logisch vervolg op No Sleep Till Hammersmith waarbij de nadruk ligt op de songs vanaf 1984. Helaas dus geen songs van Iron Fist of Another Perfect Day, maar verder is het een geslaagd live-album. Ook leuk zijn de grappige aankondigingen.
The Birthday Party 1990
Nog een album dat door een oude platenmaatschappij buiten instemming van de band is uitgebracht. Deze opnames stammen al uit 1985 toen Motörhead 10 jaar bestond. Er staan diverse songs van de diverse albums en ook enkele van het toen nog te verschijnen Orgasmatron. Wat in negatieve zin opvalt is het houterige, niet even strakke drumwerk. Maar dit optreden was destijds dan ook de eerste na een maandenlange optreedpauze van de band. Het bijzondere aan dit album is het gastoptreden van Wendy 'O Williams tijdens No Class en - ter ere van het jubileum - een uitvoering van Motörhead met alle muzikanten die ooit in Motörhead hebben gezeten. Daarbij doet Phil Lynott van Thin Lizzy (een jaartje voor z'n dood!) als speciale gast ook nog eens op mee.
Nog een album dat door een oude platenmaatschappij buiten instemming van de band is uitgebracht. Deze opnames stammen al uit 1985 toen Motörhead 10 jaar bestond. Er staan diverse songs van de diverse albums en ook enkele van het toen nog te verschijnen Orgasmatron. Wat in negatieve zin opvalt is het houterige, niet even strakke drumwerk. Maar dit optreden was destijds dan ook de eerste na een maandenlange optreedpauze van de band. Het bijzondere aan dit album is het gastoptreden van Wendy 'O Williams tijdens No Class en - ter ere van het jubileum - een uitvoering van Motörhead met alle muzikanten die ooit in Motörhead hebben gezeten. Daarbij doet Phil Lynott van Thin Lizzy (een jaartje voor z'n dood!) als speciale gast ook nog eens op mee.
Everything Louder Than Everything Else 1999
Geweldige dubbel live album waarop praktisch 24 jaar Motörhead de revue passeert. Grappig zijn de aankondigingen van Lemmy en Phil Campbell.
Geweldige dubbel live album waarop praktisch 24 jaar Motörhead de revue passeert. Grappig zijn de aankondigingen van Lemmy en Phil Campbell.
No Sleep 'til Hammersmith Expanded 2001
Wederom zonder toestemming van de band door een vorige platenmaatschappij uitgebrachte live-release. Dit is de dubbel-cd uitvoering van No Sleep 'til Hammersmith met toen niet uitgebrachte livesongs zoals Jailbait, Fire Fire en Too Late, Too Late. Je hoort ook wel waarom die extra songs niet zijn uitgebracht want hier en daar hapert er wel wat. Desondanks is het toch leuk om deze songs eens live te horen te meer ze inmiddels allang uit de live-set zijn verdwenen. Dit staat allemaal nog op de eerste cd erbij, de tweede cd kent praktisch dezelfde songs als het originele live-album, maar dan van een andere opname/concert. In een mindere uitvoering en dus eigenlijk overbodig. Toch is deze cd met liefde in elkaar gezet en door alle extra info en fotomateriaal wordt deze cd toch een hebbedingetje.
Wederom zonder toestemming van de band door een vorige platenmaatschappij uitgebrachte live-release. Dit is de dubbel-cd uitvoering van No Sleep 'til Hammersmith met toen niet uitgebrachte livesongs zoals Jailbait, Fire Fire en Too Late, Too Late. Je hoort ook wel waarom die extra songs niet zijn uitgebracht want hier en daar hapert er wel wat. Desondanks is het toch leuk om deze songs eens live te horen te meer ze inmiddels allang uit de live-set zijn verdwenen. Dit staat allemaal nog op de eerste cd erbij, de tweede cd kent praktisch dezelfde songs als het originele live-album, maar dan van een andere opname/concert. In een mindere uitvoering en dus eigenlijk overbodig. Toch is deze cd met liefde in elkaar gezet en door alle extra info en fotomateriaal wordt deze cd toch een hebbedingetje.
Better Motörhead Than Dead - Live At Hammersmith 2007
Dit is een dubbel live-cd met opnamen uit 2005 ter ere van de Motörhead 30th Anniversary Show. Naast de nummers die al reeds lang in het vaste reportoire zitten, bevat de cd songs als I Got Mine, (We Are) The Road Crew, Love Me Like A Reptile en Just 'Cos You Got The Power. Het manco van dit album is dat de gitaarpartijen er te zacht opstaan. Vooral bij No Class valt de riff vrijwel weg als de bas en drums invallen.
Dit is een dubbel live-cd met opnamen uit 2005 ter ere van de Motörhead 30th Anniversary Show. Naast de nummers die al reeds lang in het vaste reportoire zitten, bevat de cd songs als I Got Mine, (We Are) The Road Crew, Love Me Like A Reptile en Just 'Cos You Got The Power. Het manco van dit album is dat de gitaarpartijen er te zacht opstaan. Vooral bij No Class valt de riff vrijwel weg als de bas en drums invallen.
The Löst Tapes, Vol. 1 2021
De eerste uit een serie gelimiteerde live albums op gekleurd vinyl onder de naam The Löst Tapes. Opgenomen tijdens de Sacrifice tour in Madrid op 1 juni 1995. Prijzig, maar het is echt een hebbedingtje! Het begint al met het prachtige artwork, en vervolgens blijkt de geluidskwaliteit ook nog eens erg goed te zijn. Het is een dubbelalbum en de setlist is gevarieerd met o.a. toen (vrij) nieuwe songs als Sex And Death, Liar en Burner maar ook oudjes als Nothing Up My Sleeve, Metropolis en Iron Fist. Leuk is het met de speciale effecten opgesierde Hawkwind nummer Silver Machine (waar Lemmy voor Motörhead in speelde) en het bijzonder aanstekelijk gebrachte Dog Face Boy. Dat nummer klinkt in de studio versie nog wat droogjes maar spettert werkelijk in deze live versie!
De eerste uit een serie gelimiteerde live albums op gekleurd vinyl onder de naam The Löst Tapes. Opgenomen tijdens de Sacrifice tour in Madrid op 1 juni 1995. Prijzig, maar het is echt een hebbedingtje! Het begint al met het prachtige artwork, en vervolgens blijkt de geluidskwaliteit ook nog eens erg goed te zijn. Het is een dubbelalbum en de setlist is gevarieerd met o.a. toen (vrij) nieuwe songs als Sex And Death, Liar en Burner maar ook oudjes als Nothing Up My Sleeve, Metropolis en Iron Fist. Leuk is het met de speciale effecten opgesierde Hawkwind nummer Silver Machine (waar Lemmy voor Motörhead in speelde) en het bijzonder aanstekelijk gebrachte Dog Face Boy. Dat nummer klinkt in de studio versie nog wat droogjes maar spettert werkelijk in deze live versie!